استفاده از جواهرات در دوران قدیم به معنای تراشیدن سنگ های گران بها و آویزان کردن آنها در گوشه لباس، کمربند و غلاف شمشیر جنگاوران بوده است.

در قرن شانزدهم طراحی جواهرات به صورت آنچه امروز می شناسیم آغاز شد. اولین دستبند هم در این زمان یک زنجیر کلفت طراحی شد. از زنجیر طلا علاوه بر زیور آلات در تهیه کیف و سنجاق سینه، قلاب کمربند و کلاه نیز استفاده می شد. در گذشته از هنر ویترا ( نقاشی روی شیشه) برای ساخت گردن بند استفاده می شد. جورج راونسکرافت در سال 1670 در فرانسه از الماس بر روی انگشتر ها استفاده کرد که با استقبال فراوانی از سوی افراد طبقه اشراف مواجه شد.

کارلو جولیانی در ناپل ایتالیا، اوژینو فونتانی درفرانسه و تیفانی در نیویورک از دیگر کسانی بودند که شروع به طراحی زیور آلات با ویترا کردند. شکوفایی جواهرات در اروپا را باید ازقرن نوزدهم دانست.

پیوکاستلانی و میکل آنجلو کاتانی از نخستین کسانی بوند که در دهد اول قرن تمامی زیور آلات کلاسیک در اروپا جمع آوری  کرده و به طراحی نمونه های جواهرات باستانی پرداختند. قرن 19، قرن ظهور سنگ سیاه در صنعت طلا و جواهر است و در اصل نماد میهن پرستی هستند.

استفاده از آلیاژهای مختلف در زیور آلات را آلمانی ها با ساخت بند ساعت از جنس پلاتین در طراحی جواهرات پیاده کردند. بیشترین اشکالی که در این زمان استفاده می شد شامل گل، خوشه گندم، پروانه و خورشید که هر کدام به عنوان سمبل شناخته شده بودند.

سنجاق سینه به شکل گل و با شیشه های نارنجی تزئین شده بودکه نماد باروری و پاکی است که دوشیزگان در مهمانی ها استفاده می کردند.

در قرن بیستم، برخی از کمپانی های طراحی جواهرات همچون کارتیه دست به اقدام جالبی زد. کارتیه طراح و جواهر ساز فرانسوی در سال 1925 انگشتری ساخت از 3 حلقه باریک طلای زرد، قرمز و سفید ساخته شده بود و دیری نپائید که یکی از پرطرفداران ترین مدل حلقه ها بین زوج ها تبدیل شد.

ساخت گوشواره های بلند و دنباله دار هم در همین قرن ساخته شد. گردنبد قلاده ای هم پس از اینکه ملکه الکساندرا در انگلیس برای پوشاندن زخم های گلویش از آن استفاده کرد، رواج یافت.

ایتالیایی ها خریداران اصلی سنگ های گرانبها و مروارید های اصل شرقی بودند. تاجران ایتالیایی، جواهرات را به قیمتی نازل از شرقی ها می خریدند و به قیمت گزاف به اروپاییان می فروختند.

در میان جواهرات، مروارید های سفید هند و ایران از  ارزش بالایی برخوردار بودند. مدتی بعد تصمیم گرفتند که سنگ هایی مصنوعی شبیه مروارید ساخته تا بتوانند با نازل ترین قیمت به مردم عادی بفروشند. سرانجام با مخلوط کردن پودر شیشه سفید، سفیده تخم مرغ و ماده لزج حلزون، مروارید مصنوعی ساخته شد.

از سال 1960 به بعد ، طراحان جواهرات تصمیم گرفتند که روش های فانتزی را جایگزین طرح ها و روش های سنتی کنند و از روش های قدیمی کمی فاصله بگیرند. بدین ترتیب طرح هایی مخلوط از طلای زرد ( طلا + آلیاز برتز) و طلای سفید (طلا + آلیاژ نقره) و انواع سنگ های قیمتی رواج پیدا کرد.

www.jtd.ir

نوشته شده در چهارشنبه 92/1/28ساعت 4:1 عصر توسط مقدم نظرات ( ) |